Indian Gods

اگر سرسخت هستید و از مشکلات نمی ترسید ، این بازی برای شما مناسب است. من تضمین می کنم که سوزاندن ، بمب و غیره بیش از یک بار خواهد بود.
فقط مقاوم ترین بازیکنان قادر به انجام بازی در تمام سطوح دشواری خواهند بود. }
خدایان هندی
در هندوئیسم ، عنصر اساطیری در پس زمینه قرار می گیرد: مرکز ثقل دومی دقیقاً در فعالیت عملی نهفته است. دیدگاههای اصلی فلسفی در نظریه های هندو اغلب نقش بسیار مهمتری را از مفهوم خدایان ایفا می کنند. با این وجود ، از بسیاری جهات ، این دیدگاه ها مورد توجه بسیاری قرار دارند. اول از همه ، باید در مورد نگرش هندوئیسم به اساطیر قدیمی برهمن گفت:
در روند توسعه هندوئیسم ، پانتئون ودایی جای خود را به سلسله مراتب دیگری از خدایان با منشأ غیر آریایی داد. از خدایان سابق ، البته ، کسی نیست که در این مرحله بعدی شخصیت یکسان یا همان معنایی را که قبلاً داشت ، داشته باشد. آن خدایانی که در دوره ودا نقشهای اصلی را ایفا می کردند ، اکنون به پس زمینه فرو می روند و برعکس ، خدایانی که در وداها کمتر مورد احترام قرار می گیرند ، به بزرگترین افتخار می رسند. قدرتمندترین خدای ود ، پادشاه خدایان ایندرا ، در هندوئیسم کاملاً ناپدید نشد ، اما خودش را تجربه کرد. و به او اجازه دهید هنوز خاطره عظمت سابق خود را به خاطر بسپارد ، و قهرمانان محبوب اسطوره ها همچنان نام افتخاری پسر ایندرا را تحمل می کنند ، اما زمان قدرت واقعی او در گذشته است. در مقابل ، ظاهراً الهه خورشید سوریا بسیاری از طرفداران را حفظ کرده است. به طور کلی ، پرستش خورشید مشخصه هند غربی بود. برخی از فرقه ها سوریا را مرد می دانستند. او حتی به عنوان خدای اصلی پرستش شد و با برهما ، شیوا و ویشنو شناخته شد. این سه خدایان بود که Trimurti را به عنوان سه گانه به ایشوارا ، تنها خدای عالی ، سمبل برهمن ، که در آن مطلق در براهما به عنوان یک خالق ، در ویشنو به عنوان یک سرپرست و در شیوا به عنوان یک ناوشکن و در شیوا تجلی می یابد ، تشکیل داد. نوسازی کننده با تثلیث مسیحی ، این ترکیب خدایان شباهت های بسیار کمی دارد. Trimurti هرگز به درجه جزم یا نظریه فعلی مطرح نشده است ، و نه برای اعتقاد و نه برای گمانه زنی این تصویر هیچ معنایی ندارد ، چیزی که شایسته توجه است. ظاهراً این تجلی از همبستگی هندی ، تمایل به متحد کردن و حتی فرقه ها بود که ما در هر نوبت در هندوئیسم با آنها ملاقات می کنیم. نمونه دیگر چنین همبستگی ، عزت همزمان و مقایسه همزمان برابر با ویشنو و شیوا بود که منجر به اختلاط مکرر هر دو فرقه و حتی به ترکیب هر دو خدا شد. بنابراین ، آنها با هم تحت عنوان هری-هارا (یعنی ویشنو سووا) مورد تقدیر قرار گرفتند ، و این ترکیب دو خدای سرانجام در یک تصویر مضاعف ادغام شد که به فرقه ویژه خود اختصاص داده شد. اقدامات تثلیث هندو با ریتم سه زمانه چرخه های جهان همزمان است. ابتدا آنها از برهمین بوجود می آیند. سپس به تجسم کامل خود برسید. سپس آنها یا توسط یک برهمن یا با یک دوره به دنبال قرن بعدی جذب می شوند. ایجاد جهان و همچنین تاریخ به چرخه تقسیم می شود. هیچ آغاز یا پایان وجود ندارد. آغاز پایان است و پایان یک آغاز جدید است. خدای عالی زمان برهمن ، خود برهما ، قدرت آفرینش را به دست می آورد ، به تدریج اهمیت خود را از دست می دهد. او همچنان به زندگی در Prajapati ادامه می دهد ، اما کارکردهای واقعی او به دیگران منتقل شده است. برهما بیشتر یک خدای انتزاعی است. با این وجود ، او اغلب ذکر می شود ، و تصویر او اغلب در بین تصاویر خدایان یافت می شود. در یکی از آنها او درست روی گل ایستاده است. رنگ بدن او زرد تیره است. او چهار چهره یا سر دارد. او پنجمین شیوا خود را قطع کرد زیرا خود را به عنوان یک موجود عالی خواند و ادعا کرد که خودش شیوا را خلق کرده است. رشته های مرواریدها در موهای موهای او بافته می شوند. دو دست او برای نماز بلند می شود ، دو نفر دیگر یک گلدان و یک تسبیح را در خود جای می دهند. بعضی اوقات او سوار قو به تصویر کشیده می شود.