Wolf Puzzle

گرگ خاکستری یا گرگ خاکستری (Canis Lupus) گونه ای از قوطی بومی در بیابان و مناطق دور افتاده آمریکای شمالی ، اوراسیا و آفریقای شمالی است. این بزرگترین عضو خانواده آن است که مردان به طور متوسط ​​4345 کیلوگرم (9599 پوند) و زنان 3638.5 کیلوگرم (7985 پوند) دارند. [3] از نظر ظاهری و نسبت های کلی با یک چوپان آلمانی ، [4] یا سگ سورتمه ای مشابه است ، اما دارای یک سر بزرگتر ، قفسه سینه باریک ، پاهای طولانی تر ، دم محکم تر و پنجه های بزرگتر است. [5] خز زمستانی آن طولانی و بوته ای است و عمدتاً یک رنگ خاکستری لکه دار است ، اگرچه تقریباً خالص سفید ، قرمز یا قهوه ای تا سیاه نیز رخ می دهد. شکل تخصصی و مترقی نسبت به پسر عموهای کوچکتر آن (کویوت و شغال طلایی) ، همانطور که با سازگاری های مورفولوژیکی آن با شکار طعمه های بزرگ ، طبیعت تند و زننده آن [6] و رفتار بیانی بسیار پیشرفته آن نشان داده شده است. [7] [8] این یک حیوان اجتماعی است ، که در خانواده های هسته ای متشکل از یک جفت جفت شده ، همراه با زوج های فرزندان بزرگسال ، سفر می کند. [9] گرگ خاکستری به طور معمول یک شکارچی اوج در طول محدوده خود است و تنها انسان و ببرها [10] [11] [12] [13] تهدیدی جدی برای آن ایجاد می کند. این ماده در درجه اول از ناپیوسته های بزرگ تغذیه می کند ، اگرچه حیوانات کوچکتر ، دام ، گاری و زباله را نیز می خورد. از سایر گونه های حیات وحش دیگر. [15] این سابقه طولانی در ارتباط با انسانها دارد ، که به دلیل حملات خود به دام ، در اکثر جوامع کشاورزی مورد تحقیر و شکار قرار گرفته است ، در حالی که برعکس توسط برخی قبایل بومی آمریکا مورد احترام قرار می گیرد. [14] این تنها جد سگ است که برای اولین بار در خاورمیانه اهلی شد. [16] اگرچه ترس از گرگ ها در بسیاری از جوامع بشری رواج دارد ، اما اکثر حملات ثبت شده به مردم به حیوانات مبتلا به هاری نسبت داده شده است. گرگهای غیر رایده به مردم حمله کرده و کشته شده اند ، عمدتا کودکان ، اما این غیر معمول است ، زیرا گرگ ها نسبتاً اندک هستند ، از مردم دور می شوند و به آنها آموزش داده شده است که توسط شکارچیان و چوپان ها از انسان بترسند. [17] شکار و به دام انداختن دامنه گونه ها را به حدود یک سوم [روشن می کند] کاهش داده است ، اگرچه دامنه و جمعیت پایدار هنوز هم آن به معنای آن است که گونه ها در سطح جهانی مورد تهدید قرار نمی گیرند و بنابراین توسط IUCN به عنوان حداقل نگرانی طبقه بندی می شوند. [1 ]