Hot Air Balloon Puzzle Puzzle

بادکنک هوای گرم قدیمی ترین فناوری پرواز موفق انسان است. این بخشی از یک کلاس از هواپیما است که به هواپیماهای بالون معروف است. در 21 نوامبر 1783 ، در Annonay ، فرانسه ، اولین پرواز بدون سرنشین [1] توسط Jean-Franois Piltre de Rozier و Franois Laurent Darlandes در یک بادکنک هوای گرم که در 14 دسامبر 1782 توسط برادران مونتگولفیر ایجاد شد ، انجام شد. ] بادکنک های هوای گرم که می توانند از طریق هوا به جای اینکه فقط توسط باد تحت فشار قرار بگیرند ، به عنوان هواپیماهای هوایی یا به طور خاص ، هواپیماهای حرارتی معروف باشند. قادر به داشتن هوای گرم. معلق در زیر یک سبد گوندولا یا حصیری (در برخی از بالن های مسافت طولانی یا با ارتفاع زیاد ، یک کپسول) است که مسافر را حمل می کند و (معمولاً) منبع گرما ، در بیشتر موارد شعله باز است. هوای گرم شده در داخل پاکت باعث می شود که از آن برخوردار باشد زیرا چگالی کمتری نسبت به هوای نسبتاً سرد در خارج از پاکت دارد. مانند همه هواپیماها ، بادکنک های هوای گرم نمی توانند فراتر از جو پرواز کنند. بر خلاف بالن های گازی ، پاکت لازم نیست در پایین آب بندی شود زیرا هوا در نزدیکی پایین پاکت با همان فشار هوای اطراف است. برای بالن های ورزشی مدرن ، پاکت نامه به طور کلی از پارچه نایلون ساخته می شود و ورودی بادکنک (نزدیکترین شعله مشعل) از مواد مقاوم در برابر آتش مانند Nomex ساخته شده است. با شروع اواسط دهه 1970 ، پاکت های بالون در انواع شکل مانند کشتی های موشک و شکل محصولات مختلف تجاری ساخته شده است ، اگرچه شکل سنتی برای اکثر برنامه های غیر تجاری و بسیاری تجاری محبوب است.