Game of Life

این بازی توسط ریاضیدان جان کانوی در سال 1970 توسعه یافت، این یک بازی بدون بازیکن است که بر اساس قوانین ساده عمل می کند و اغلب برای نشان دادن اینکه چگونه الگوها و رفتارهای پیچیده می توانند از سیستم های ساده پدیدار شوند استفاده می شود. در اینجا خلاصه ای از نحوه عملکرد آن آمده است

Grid Setup: بازی بر روی یک شبکه دو بعدی از سلول ها انجام می شود. هر سلول می تواند در یکی از دو حالت باشد: زنده یا مرده.

وضعیت اولیه: بازیکنان با تنظیم یک پیکربندی اولیه از سلول های زنده و مرده در شبکه شروع می کنند.

قوانین تکامل: بازی در مراحل زمانی گسسته (نسل ها) طبق مجموعه ای از قوانین تکامل می یابد:

تولد: یک سلول مرده در صورتی زنده می شود که دقیقاً سه نفر از هشت همسایه آن زنده باشند.
بقا: یک سلول زنده اگر دو یا سه همسایه زنده داشته باشد، زنده می ماند. در غیر این صورت، می میرد (یا به دلیل کم جمعیت یا زیاد بودن جمعیت).
مرگ: یک سلول زنده اگر کمتر از دو یا بیش از سه همسایه زنده داشته باشد می میرد.
شبیه سازی: در هر مرحله زمانی، بازی وضعیت بعدی شبکه را بر اساس وضعیت فعلی و قوانین محاسبه می کند. این کار به طور همزمان برای همه سلول ها انجام می شود.

مشاهده الگوها: با گذشت زمان، الگوهایی ظاهر می شوند که می توانند تثبیت شوند، نوسان کنند یا به طور نامحدود رشد کنند. برخی از الگوهای رایج عبارتند از طبیعت بی جان (پیکربندی های پایدار)، نوسانگرها (الگوهایی که پس از تعداد ثابتی از نسل ها تکرار می شوند)، و سفینه های فضایی (الگوهایی که در سراسر شبکه حرکت می کنند).

کاوش: کاربران می توانند با پیکربندی های اولیه مختلف آزمایش کنند تا نحوه تکامل الگوهای مختلف را مشاهده کنند. این بازی اغلب در تحقیقات علوم ریاضی و کامپیوتر برای مطالعه پیچیدگی، ظهور و رفتار اتوماتای ​​سلولی استفاده می شود.

بازی زندگی کانوی به دلیل سادگی و پیچیدگی شگفت‌انگیز الگوهایی که می‌تواند از قوانین آن بیرون بیاید، مشهور است، و آن را به ابزاری محبوب در زمینه‌های آموزشی و تحقیقات محاسباتی تبدیل کرده است.