Indian Gods

Jeśli jesteś uparty i nie boisz się trudności, ta gra jest dla Ciebie. Gwarantuję, że Burn, Bomb itp. będzie więcej niż raz.
Tylko najbardziej odporni gracze będą mogli ukończyć grę na wszystkich poziomach trudności.
, choć bardzo wątpię;) {# }
Indian Gods
W hinduizmie element mitologiczny cofa się w tle: środek ciężkości tego ostatniego leży dokładnie w praktycznej działalności. Główne filozoficzne poglądy w teoriach hinduskich często odgrywają znacznie ważniejszą rolę niż koncepcja bogów. Niemniej jednak pod wieloma względami poglądy te są bardzo interesujące. Po pierwsze, należy powiedzieć o postawie hinduizmu do starej mitologii brahmanicznej.
W procesie rozwijania hinduizmu panteon wedyjski ustąpił miejsca innym hierarchii bogów pochodzenia nie-aryjskiego. Spośród byłych bogów oczywiście nie ma takiego, który na tym późniejszym etapie miałby ten sam charakter lub to samo znaczenie, co wcześniej. Ci bogowie, którzy grali wiodącą role w epokie Vedy, wchodzą teraz w tło, i odwrotnie, bogowie mniej szanowani w Wedach osiągają największy zaszczyt. Najmłodsze bóstwo Ved, król Bogów Indry, nie zniknęło całkowicie w hinduizmie, ale doświadczył siebie. I niech wciąż pamięta pamięć o swojej dawnej wielkości, a ukochani bohaterowie mitów nadal noszą honorowe imię syna Indry, ale czasy jego prawdziwej mocy są już w przeszłości. Przeciwnie, Bogini Słońca Surya najwyraźniej zachowała wielu wyznawców. Ogólnie kult Słońca był charakterystyczny dla Indii Zachodnich. Niektóre sekty uważały Suriya mężczyzny; Był czczony, nawet jako główny Bóg i utożsamiał się z Brahmą, Shivą i Visnu. To te trzy bóstwa stworzyły triad Triadi, pomogło Ishvary, jedyny najwyższy Bóg, symbol Brahmana, w którym absolut objawia się w Brahmie jako stwórcy, w Wisznu jako opiekuńczy, a w Shivie jako niszczyciel i niszczyciel i niszczyciel renowator. W przypadku chrześcijańskiej Trójcy ta kombinacja bogów ma bardzo niewiele podobieństw. Trimurti nigdy nie został podniesiony do stopnia dogmatu ani obecnej teorii, a ani dla wiary, ani spekulacji ten obraz nie miało żadnego znaczenia, coś godnego uwagi. Najwyraźniej był to manifestacja indyjskiego synkretyzmu, chęci jednoczenia, a nawet kultów, które spotykamy na każdym kroku w hinduizmie. Innym przykładem takiego synkretyzmu była jednoczesna czci i porównanie równe Wisznu i Shivie, co doprowadziło do częstego mieszania obu kultów, a nawet do kombinacji obu bogów. Tak więc zostali uhonorowani pod imieniem Hari-Hara (tj. Vishnu-Siva), a ta kombinacja dwóch bogów ostatecznie połączyła się w podwójny obraz, który przypisał własny specjalny kult. Działania hinduskiej Trójcy pokrywają się z trzyosobowym rytmem światowych cykli. Najpierw powstają z braminu; następnie osiągnąć pełne wcielenie; Następnie zostają wchłaniane przez Brahmana, albo przez epokę, a następnie następny stulecie. Stworzenie świata, a także historii, jest podzielone na cykle. Nie ma początku ani końca. Początek to koniec, a koniec jest nowym początkiem. Najwyższy Bóg czasu Brahmana, sam Brahma, władający moc stworzenia, stopniowo traci swoje znaczenie. Nadal mieszka w Prajapati, ale jego prawdziwe funkcje zostały przeniesione na innych. Brahma jest bardziej abstrakcyjnym bóstwem. Niemniej jednak jest często wspominany, a jego wizerunek często można znaleźć wśród obrazów bogów. Na jednym z nich stoi na kwiatu; Kolor jego ciała jest ciemnożółty; Ma cztery twarze lub głowy; Odciął swoją piątą Shivę, ponieważ nazwał siebie najwyższą istotą i twierdził, że sam stworzył Shivę; Paski perłowe są wplecione w warkocze jego włosów. Jego dwie ręce są podnoszone na modlitwę, pozostałe dwie trzymają garnek i różaniec. Czasami jest przedstawiany na Łabędź.